De paden op de lanen in

Daar is die dan blog nummer drie. Week zes van de Lockdown zit er op, en net als in Nederland was het tijd voor een update over hoe het verder zou gaan na deze week. Er circuleerde al een hoop berichten op allerlei sites met hoe dit verder zou gaan na 26 april. Hoopvolle berichten qua bewegingsvrijheid, want anders dan in Nederland behoort een ommetje maken, hardlopen, fietsen of even stevig aan de wandel door de prachtige natuur niet tot de mogelijkheden. Ook kinderen moeten vanaf het begin aan thuis blijven en mogen het huis niet verlaten. Best wel pittig dus! En iedereen is wel toe aan wat meer bewegingsvrijheid, het was dus afwachten en spannend wat er via de officiële kanalen naar buiten zou komen. Helaas voor ons verandert er weinig, maar alle kinderen zullen een gat in de lucht springen. Want vanaf zondag 26 april mogen zij het huis verlaten onder begeleiding van een ouder, opa of oma als men maar op hetzelfde adres woont. De kids mogen tussen 9.00 en 21.00 een uurtje per dag naar buiten tot maximaal 1 kilometer van hun huis. Parken en speeltuintjes zijn nog steeds gesloten, ook spelen met andere kinderen (buiten het eigen gezin) is niet toegestaan, tenzij 1-2meter afstand in acht wordt genomen. Verder blijft de rest van kracht tot 9 mei, wat voor ons inhoud een klein rondje met de hond en verder alleen de deur uit voor de noodzakelijke boodschappen. Gelukkig worden de cijfers hier ook beter, en zijn er steeds minder besmettingen, ziekenhuisopname en overlijden er steeds minder mensen. Zeker in het gebied waar wij ons begeven zijn de berichten positief.

Maar wat zouden wij toch ook graag wat meer vrijheid krijgen, en er heerlijk op uit willen trekken in de omgeving. Lekkere lange wandelingen maken met de hond, of mooie routes lopen in de omgeving. Want zeker de maanden maart, april en mei zijn de perfecte maanden om er op uit te trekken en te genieten van de mooie omgeving. De geur van pijnbomen, rozemarijn en tijm, de vrolijk bloeiende brem, de konijntjes die weg schieten voor je voeten, fluitende vogels. En af en toe onverwachte ontmoetingen met een wild zwijn of een vos. Zeker tijdens mijn ochtendwandeling door de “campo’ samen met onze lieve herdershond Frenky, komen we met regelmaat een vos tegen. Die natuurlijk veel sneller is dan dat wij zijn en zo verdwenen is ergens de bergen in, en elke keer ben ik natuurlijk weer te laat om deze knapperd vast te leggen, Want tegen de tijd dat ik mijn telefoon camera proof heb, is die vos al lang en breed verdwenen. De dagen daarna ben ik er op voorbereid, maar dan is die vos natuurlijk in geen veld of wegen te bekennen. Net als een aantal jaren geleden dat we lekker aan de wandel waren in de vroege ochtend, iets eerder dan normaal, en dat we zomaar oog in oog stonden met een wild zwijn. Wat een mega groot beest was dat zeg! Zowel het wilde zwijn, als Frenky en ik wisten op dat moment even niet wat we moesten doen, zo verbaasd waren we alle drie. Gelukkig besloot het wilde zwijn zijn tocht rustig voort te zetten, en besloot ik om samen met Frenky rechts omkeer te maken.

Ook dit voorjaar had ik weer een toffe route op het oog, van zo’n 7 kilometer lang die zou leiden naar een kleine waterval. Want het is natuurlijk altijd leuk om op ontdekkingsreis te gaan, zodat we deze met jullie kunnen delen. Waar te parkeren, waar begint de route, is het een makkie of iets voor de doorgewinterde wandelaar. En natuurlijk onze favoriet, waar kan je daarna in de buurt lekker een biertje drinken en wat eten. Want na zo een inspanning moet je jezelf natuurlijk ook wel belonen. Helaas zit deze wandeling er op korte termijn niet in, en stellen wij deze even uit tot het najaar.

Voor nu moeten we het doen met de herinnering aan de gemaakte wandelingen. En of dat nou een rondje om de berg is als we de poort van El Capricho Sax verlaten (super mooi, wijds en stil), een wandeling naar de toffe picknick plek El Plano (echt heel leuk) in Sax of ’s avonds na het eten naar het dorp dwars door de campo op de smalle zandpaden omringd door de pijnbomen. Weet je nog Lin? Wat hebben wij gelopen toen zeg hahaha. Dat ijsje was uiteindelijk zeer dik verdiend! Want ja soms weet ik het ook niet meer, en dan sta je daar bij een T-splitsing. Rechts, links, rechts, links tja, uhhh volgens mij links. Dus links werd het, het zandpad werd smaller, we kwamen niemand meer tegen en het kasteel van Sax wat onze pijler was en wat rechts van ons moest blijven verdween steeds meer naar de linkerkant. En wij maar lopen en lopen en lopen er kwam geen einde aan, een wandeling van een dik half uurtje, werd er een van een uurtje. Maar het dorp hebben we bereikt en de ijssalon ook. Waar het volgende dilemma zich aandiende. Namelijk hoeveel bolletjes en wordt het cocos, brownie, Valor chocolade, caramel, framboos, turron. Want de smaken zijn super en kiezen is moeilijk.

Dus laten we hopen dat we vanaf 9 mei weer wat meer vrijheid krijgen en we weer kunnen genieten van heerlijke wandelingen door ons mooie gebied. Wat betreft de keuzestress qua ijssmaken zal dat nog wel een tijdje op zich laten wachten, voordat de ijssalon ook weer open mag. Maar in het kader van #supportyourlocal , hoeven zij niet bang te zijn want zodra de deuren weer open mogen ik sta op de stoep hoor!
Voor nu laat ik jullie meegenieten van wat foto’s van afgelopen jaar gemaakt tijdens verschillende wandelingen in de omgeving. Droom lekker weg bij het zien van deze plaatjes, de warme zonnestralen, de geur van rozemarijn en pijnbomen, drankje bij de kiosk op El Plano en dan hopen wij dat we deze dromen samen met jullie weer snel waar kunnen maken.

Veel liefs,
Renata