Pappen en nat houden was het motto afgelopen week

Hi allemaal een beetje later dan jullie gewend zijn, maar hier is die dan weer mijn wekelijkse update over het leven op onze heerlijke stek en hoe het er hier nu allemaal aan toe gaat in het nieuwe normaal. Deze week ging alles een tandje langzamer, want wat is het heet zeg. We hebben te maken met een heuse hittegolf, en gister (zaterdag) steeg het kwik zelfs naar de 40 graden. Dus jullie snappen dat wij ons ritme daar helemaal op aangepast hebben. Deze week bestond voor een groot deel uit diverse afspraken, boodschappen doen en weer lekker aan de sop in huis zo dat alles weer blinkt. Maar we zijn ook weer heerlijk wezen eten en lekker op pad geweest in de omgeving en een leuk dorpje bezocht, eentje die al een tijdje op mijn lijstje stond. En al deze activiteiten hebben we natuurlijk afgewisseld met lekkere siësta’s in de hangmat en avonden lekker buiten zitten nieuwe drankjes uit proberen en een verfrissende avondduik in ons zwembad. Pappen en nat houden dat was het thema een beetje afgelopen week. Ook onze lieve pluizige vriend had het hartstikke warm, dus heeft zij lekker geplonsd in haar eigen zwembadje en genoten van diversen hondenijsjes tijdens deze super warme week. Vanaf maandag worden de temperaturen weer normaal en komt het kwik niet boven de 34 graden uit, en laten wij de 38 tot 40 graden weer achter ons.

We wilden al een tijdje weer gezellig bij Vicente en Kati eten, maar in het weekend wilde dat maar niet lukken. Want alle tafels waren dan al gereserveerd, dus gingen de schatten afgelopen dinsdagavond gewoon speciaal voor ons open. En wel om hun specialiteit voor ons te bereiden, namelijk carne a la piedra met voorafjes en een lekker toetje na, plus nog een bakkie koffie met wat flessen likeur. Zou je hier op vakantie zijn en opzoek gaan naar een leuk tentje waar je lekker kan eten, loop je deze zaak waarschijnlijk zo voorbij. Maar getipt door onze buurman hebben wij het enige jaren gelden maar eens uitgeprobeerd. We zaten afgelopen dinsdagavond op het terras op straat tussen de auto’s en de buren die hun stoeltjes voor de deur neer hadden gezet om wat af te koelen en bij te praten met elkaar. Als vanouds (maar met mondkapje) werden wij weer op onze wenken bediend door Vicente. Garnalen, asperges, ham, kaas, calamaris, gebakken kaas, pan con tomate en ailoli. In een oogwenk stond onze tafel vol met lekkere hapjes en waren de flessen bier en wijn niet aan te slepen. Wetende wat ons te wachten stond hebben wij nog wat plek over gehouden, want na al deze hapjes zou de hete steen op tafel verschijnen met heerlijke dunne plakjes biefstuk die we daar dan op gaan grillen. Na het eerste plateau met vlees stond Vicente alweer in de startblokken om het volgende plateau te brengen. Maar na die enorme hoeveelheid hapjes gevolgd door de malse stukjes biefstuk, hebben wij daar vriendelijk voor bedankt. Het dessert kwam op tafel gevolgd door de limoncello, kruidenlikeur en nog een aantal flessen van een onduidelijke samenstelling. Kortom het eten was top en het gezelschap was top. We hebben een heerlijke avond gehad en hopelijk kunnen we die binnenkort over doen, want het was zeker voor herhaling vatbaar.

Deze week hebben we ook een bezoekje gebracht aan Pou Clar, het kleine stukje paradijs aan de rand van Ontinyent met haar blauw/groene ijskoude water en prachtig bloeiende oleanders. Dit kleine paradijsje vind je op een half uurtje rijden vanaf onze stek en is erg in trek bij de locals in de warme zomermaanden. Tijdens de strenge lockdown had ik gelezen dat dit kleine paradijsje helemaal was afgesloten voor publiek, maar dat het inmiddels weer toegankelijk zou moeten zijn. Dus tijd om een kleine koeltas te vullen met ijskoude flesjes water, handdoek mee en waterschoentjes in de tas en klaar om op onderzoek te gaan. De twee parkeerplaatsen zijn dus afgesloten met grote betonblokken, en er stond een groot hekwerk bij beide ingangen. Maar er liepen genoeg locals met een handdoek over hun schouder en er stonden aardig wat auto’s in de berm, dus dan zou je er toch ergens in kunnen komen dachten wij. We twijfelde want zetten wij onze auto ook in de berm of gaan we weer richting huis? Wat zullen we doen? We besloten bij de eerste parkeerplaats de weg omhoog op te volgen en te zien of we nog ergens een plekje konden vinden. Ook daar volop auto’s in de berm, we besloten die van ons daar maar tussen te zetten. Niet wetende of dit geoorloofd zou zijn en of we een boete konden krijgen, maar we namen het risico maar. Want op loopafstand is daar namelijk een picknickplek waar een pad naar beneden is, deze was niet afgesloten en via dit pad is het dus mogelijk het kleinen waterparadijs te betreden. Was het druk? Jazeker, we waren niet de enige. Maar als je een beetje je best doet kan je een mooi plekje bemachtigen waar je wat zonnestralen kan pakken en afstand kan houden en kan genieten van het ijskoude water. Wij waren er aan het einde van de middag, en het was ook weekend. Ons advies als je daar graag heen zou willen, zorg dat je vroeg in de ochtend bent. Het zal dan niet te druk zijn en kan je volop genieten van deze mooie plek en op tijd weer naar huis voor dat alle locals wakker worden en af willen koelen.

Na ons bezoek aan Pou Clar zijn we richting Biar gereden, een dorpje op zo’n 22 kilometer van Sax verwijdert. Een dorpje wat ik alleen kende van de foto’s en waar ik graag een bezoekje aan zou brengen, maar het kwam er eigenlijk nooit van. Want de foto’s lieten een mooi kasteel zien, pittoresk smalle straatjes, leuke huisje, vrolijke planten voor de deur. Nou dit was ons eerste bezoek, maar zal zeker niet ons laatste bezoek zijn. Want wat een leuk dorpje is dit zeg! Smalle straatjes met leuke pleintjes waar dan weer leuke terrassen te vinden zijn. Het liefst waren we meteen neergestreken want het was eigenlijk geen weer om op ontdekkingsreis te gaan. Maar we hebben toch even een wandeling vanuit het centrum tot aan de voet van het kasteel gemaakt. Deze is doordeweeks geopend, dus ik ga zeker nog een keer terug om ook de binnenkant te bekijken. Vanaf de voet van het kasteel heb je een heel wijds zicht, prachtig echt waar! Vanaf dit punt zijn we weer langzaam afgedaald door de smalle straten, hoekje om, trapje af tot dat we weer beneden waren om nu een welverdiende koude pils te bestellen. En die smaakte heerlijk kan ik je vertellen na al die inspanning. We hebben heerlijk gezeten lekker mensen kijken, lekker kletsen en op naar het volgende terras voor nog wat koude drankjes. Biar is leuk en zeker de moeite waard om eens een bezoekje aan te brengen, op bijvoorbeeld een zomeravond of gewoon overdag en dan meteen even dat kasteel mee pakken.