Op bezoek bij Tio Gregorio en roadtripping

Hi allemaal, dat is even geleden maar hier ben ik weer hoor. Want eigenlijk was het afgelopen zondag tijd om jullie weer even bij te praten, maar ik had het vermoeden dat er wel wat zou gebeuren in Spanje qua nieuwe maatregelen. Dus dacht ik, ik wacht nog even met jullie bijpraten. Want wat laait dat gekke virus toch weer op, helaas maar het is niet anders. Niet alleen in Spanje, maar ook in Nederland worden er dagelijks nieuwe records gevestigd. En nou niet records waar men trots op wil zijn, maar wat op dit moment ieders leven beheerst of je dat nou leuk vind of niet. Misschien maak je het van dichtbij mee, en zijn dierbaren getroffen of misschien heb je zelf het virus opgelopen. Of wordt je er alleen me geconfronteerd door de media waar Covid-19 bijna elk programma voorbij komt of via de social media kanalen. Terwijl in Nederland de maatregelen die genomen zijn voorlopig nog van kracht blijven en misschien toch nog wat aangescherpt gaan worden in de toekomst, is er in Spanje weer een noodtoestand afgekondigd. In eerste instantie tot 9 november maar met een meerderheid in het parlement is besloten deze noodtoestand tot medio mei te laten gelden.

Wat weer een noodtoestand? Weer een Lockdown? Nou het zal anders zijn deze keer dan in maart van dit jaar. Toen mocht men natuurlijk echt het huis niet verlaten, alleen om noodzakelijke boodschappen te doen en slechts alleen in de auto. En uiteraard om naar het werk te gaan, en om mensen die het nodig hadden te helpen (denk aan boodschappen doen voor ouderen en zwakkeren). Deze keer mag elke communidad, provincie, stad en dorp zelf maatregelen nemen. Donderdagavond werd bekend dat de Communidad Valencia vrijdag vanaf 12 uur in lockdown zou gaan. Wat dus inhoud dat de inwoners zich alleen binnen de Communidad Valencia mogen bewegen en zich niet mogen verplaatsen naar andere regio’s (bijvoorbeeld Murcia). Dit geldt ook voor inwoners van Spanje die bijvoorbeeld vanuit Madrid richting de costa’s van de Communidad Valencia zouden willen komen. Dit weekend is namelijk een langweekend voor de Spanjaarden. Op 1 november is het namelijk aller heiligen, wat op zondag valt waardoor deze vrije dag doorschuift naar maandag. Een lang weekend dus, met nog steeds heerlijk weer. Dus ideaal om erop uit te trekken, en dat is nou net wat men niet wil. Want ook in Spanje nemen het aantal positieve personen toe betreft Covid-19, ook hier in de regio zijn gemeentes waar de aantallen omhoog schieten. Weer even oppassen dus, weer wat meer thuis blijven en zorgen dat we gezond blijven. Zorgen dat we genoeg vitamine binnen krijgen, vitamine D op doen en dagelijks bewegen door lekker aan de wandel te gaan.

Dus staat het dagelijkse rondje met het hondje gewoon nog op het programma. En kan je zien dat ook hier de herfst in volle gang is. Want in de week voordat de klok werd verzet waren de ochtenden gevuld met soms dichte mist. Wat een super gaaf gezicht was, want deze hing juist laag in het dorp terwijl ik dus volop in de zon liep. Dat komt omdat wij natuurlijk best wel een stukje hoger liggen dan het dorp en zo zag ik de mist langzaam verdwijnen. Als sneeuw voor de zon zeg maar, waarna het gewoon een heerlijke dag was perfect voor korte broek en teenslippers en om volop te genieten van de dag.

Zo zijn wij dus ook weer op ontdekkingstocht geweest. Twee vliegen in 1 klap, want lekker aan de wandel in de campo gewoon saampjes (dus coronaproof) en op zoek naar de grot van Tio Gregorio. We verlieten El Capricho en gingen rechts het pad langs de bergwand al lopend de campo in. Lekker aan de wandel, even het onverharde pad af dwars door een boomgaard om zo uit te komen bij een smal pad waar gemarkeerde paaltjes stonden van een officiële wandelroute. De tocht kon nu echt gaan beginnen. Een smal pad waar je echt wel even moest kijken waar je, je voeten neerzet en af en toe even uit moest puffen. Want we gingen lekker omhoog, dat uitpuffen was dan ook geen ramp. Want het uitzicht was fantastisch, wat konden we ver kijken echt bizar. Uiteindelijk hadden we de top bereikt, want het pad werd wat vlakker. Maar een grot? Nee die hadden we nog niet gespot, misschien toch weer de verkeerde route genomen. Maakt niet uit we hadden het prima naar onze zin, dus vervolgden wij ons pad. En wat zagen wij daar? Ja echt de grot van Tio Gregorio, zo gaaf! Echt bizar hoe zoiets in the middle of nowhere zoveel jaren gebouwd is. En zo tof dat deze zo goed bewaard is gebleven. Verschillende kamers, schoorsteen een bank. Vanaf de grot zijn we lekker doorgelopen, en ging het pad langzaam naar beneden, al met al hebben we een toffe route van ongeveer 5 kilometer gemaakt.. Echt het ziet er heel top uit, en zeker de moeite om deze wandeling eens te maken. Hoe, wat en waar? Dat leggen we je dan graag haarfijn uit.

Maar dat is niet de enige trip die wij hebben gemaakt, we zijn ook nog gaan roadtrippen in de regio. Weer lekker samen op stap opzoek naar nieuwe dingen. Iets wat al een tijdje op mijn verlanglijstje stond was een bezoekje aan Cabo de las huerta. Een duingebied en nationaal park aan de rand van Alicante. Echt een mooi stukje natuur waar iedereen wel aan zijn trekken komt. Want het gebied leent zich prima voor mooie wandelingen, hardlopendoor de duinen, mountainbiken of gewoon genieten op je handdoekje van zon en zee. Wij hebben hier heerlijk gewandeld en zijn een van de topen van de duin opgeklommen. Om vervolgens sprakeloos van het uitzicht te genieten, de zee zo ontzettend blauw zo mooi en zo eindeloos.

Maar daar konden we niet lang bij stil staan, want het was tijd om de auto weer in te stappen en vanaf de kust landinwaarts te vertrekken. Een bezoekje aan het stuwmeer en dorpje Orexta stond op de planning. Lekker de bergen in en ja hoor na een tijdje was daar een groot blauw/groen meer. Waar wij vanaf grote hoogte op neerkeken, maar waar je ook wat dichterbij kan komen met de auto. Dat hebben wij voor deze keer gelaten voor wat het was, en besloten het dorp Orexta te voet te verkennen. Wat een leuk klein Spaans Bergdorpje is dit zeg. Leuke smalle straatjes, plantjes voor de deur en smalle oude huisjes. Een klein pleintje met het gemeentehuis en pal daarnaast een barretje. Een bakker een slager en een klein supermarktje, zelfs een eigen medisch centrum is er aanwezig. Tijd om even neer te strijken en te genieten van een bocadillo en een verfrissende cola en fanta voordat we weer verder op pad zouden gaan.

En wat een tocht zou dat worden, weg van de snel weg in de letterlijke zin van het woord. Want toen wij onze weg vervolgde besloten wij de afslag richting het dorp Relleu te nemen. Wat een trieste verlaten aanblik gaf. Veel urbanisaties gebouwd voor buitenlanders, maar dit lag er verlaten en verwaarloosd bij, we hebben dan ook eigenlijk niet verder de moeite genomen om het dorpje verder te ontdekken. Dus door met die auto, wel gewoon over een asfaltweg die wat slinger de slang ging. En toen………ineens uit het niets wegwerkzaamheden. De weg was geblokkeerd en de auto keren was de enige optie. Dan maar weer terug richting Relleu en dan zien we wel verder. Maar ineens was daar een weg naar links, laten we deze dan maar nemen. Een slinger de slang weg over een niet al te beste asfaltweg was het begin van deze tocht, die ons hoger en hoger de bergen in bracht. En echt het uitzicht was fantastisch, maar er waren momenten dat ik het idee dat in het TV programma gevaarlijkste wegen te zitten. Want de weg die wij te pakken hadden toornde zelfs boven alle bergtoppen uit, met klamme handjes zat ik naast mijn koele chauffeur die de auto perfect over deze hobbelweg manoeuvreerde. Plots was er de mogelijkheid de auto even te parkeren.

Dat hebben gedaan wat het uitzicht was echt fantastisch en zeker een foto momentje waard. Even een koud drankje uit de meegenomen koelbox en een muurtje om op te zitten om te genieten van de stilte en de vergezichten, voordat we de weg weer zouden vervolgen. Een weg waar op momenten geen einde aan leuk te komen, maar die prachtig was. Een weg die ook zeer geliefd is bij wielrenners, en man wat een prestatie is dat. Want het was echt geen vlak weggetje, maar een met de nodige uitdaging. Op een bepaald moment stonden er ook namen op het asfalt geschreven, waarschijnlijk heeft deze route dus onderdeel uitgemaakt van de Vuelta afgelopen jaar. Deze werd toen bij ons in de regio gereden, en deed toen ook Sax aan. Weten jullie dat nog? Uiteindelijk gingen we merken dat we enigszins aan het dalen waren, dus hopelijk binnenkort toch wel een dorpje tegen zouden komen. Ik had de navigatie wel aan staan, maar ook die wist het even niet meer en gaf al zo’n dik uur aan dat het nog 30 minuten zou duren. Je kan je voorstellen dat we dan ook erg blij waren toen daar tussen de bomen door ergens beneden een kerktoren opdook. Natuurlijk was het geen rechte weg, maar langzaam en zeker kwam die kerk toch echt wat dichterbij. Totdat we uiteindelijk een leuk klein dorpje in reden, waar een hotel/restaurant was met een leuk terras. De ideale plek om even een pauze te houden, die klamme handjes even te wassen en te genieten van een drankje en een klein hapje. En niet onbelangrijk even uit te zoeken waar we nou eigenlijk beland waren en hoever dit nog zou zijn richting Sax. Dat bleek nog zo’n 45 minuten te zijn. De weg werd beter en de daling zat er goed in, uiteindelijk hadden we juiste weg te pakken die ons weer in Sax moest brengen. Waar onze vrolijke pluizige vriend ons helemaal blij op stond te wachten, want ook Frenky dacht waarschijnlijk dat we nooit meer thuis zouden komen. Want rond de klok van 9 uur stapten we in de auto, om vervolgens pas tegen vijf uur weer binnen te stappen. Het was een top dag, mooie dingen gezien en veel lol hebben we gehad. Maar we waren beide blij dat we de auto konden verlaten en nog even van de laatste zonnestralen konden genieten aan de rand van ons zwembad.
Dus zoals jullie kunnen lezen maken we er het beste van in deze rare tijd. En proberen we nog steeds met volle teugen te genieten, en nieuwe dingen te ontdekken. Plekken die jullie hopelijk in de toekomst ook gewoon weer kunnen ontdekken. Want hoewel het leven nu raar en onzeker is, hebben wij er vertrouwen in dat alles uiteindelijk goed gaat komen. Het is aanpassen en opletten en goed voor elkaar zorgen. Wij hopen dat alles goed gaat met jullie en jullie familie en vrienden, met ons gaat alles gelukkig goed. Het grootste gemis is jullie aanwezigheid en gezelligheid, hopelijk kunnen we in 2021 weer genieten met elkaar, lol maken en herinneringen maken en vooral een beetje OntSpanje. Want ontspannen in deze rare tijd is ook zeker nodig. Voor nu blijf veilig en gezond en een hele dikke knuffel van ons.